De Zestig van Texel
60 – 120 – 4 x 15 – STRAND – BOS – DUIN – WAD – DIJK – DORP – BERG
Foto: De proefopstelling van Govert van Noort op de Hors op Texel. Aan de strandpaal werd vuursteen geplaatst om de invloed van het ‘zandstralen’ door de wind op het oppervlak van de stenen te volgen. Het overgrote, lage deel van Nederland kent geen grotten, en dus moet men voor prehistorische rots-tekeningen en -schilderingen naar het buitenland, met name Frankrijk. Lees verder
(2005)
Al jaren train ik voor mezelf en zonder mijn loopmaat had ik het nooit volgehouden. Of is het nog sterker: zo nu en dan moet ik voor mezelf trainen om mijn loopmaat bij te kunnen houden. Mijn loopmaat is mijn trouwste vriend, ook buiten het lopen is hij een echte makker. Twee of drie keer per week gaan we samen lopen. Een vereniging kan daar niet tegenop, want ik heb een onregelmatig bestaan. Huib, zo heet hij, spreekt trouw met mij af. ’s Avonds laat of ’s morgens vroeg. Hij werkt sinds enige tijd niet meer en kan zich altijd aan mij aanpassen. Lees verder
Groningen, zaterdag 5 februari 2005
Het is weer een oneven jaar en angstig tel ik de weken voor 2e paasdag af. Tijd om te trainen is er altijd te weinig. Tijd om te rusten trouwens ook.
Lees verder
Als net afgestudeerde bioloog heb ik enkele jaren achter loopkevers aangesjouwd op de Drentse hei. Prachtig werk in de buitenlucht, en met lange seizoenen van maart tot diep in december, waarbij ik periodes had dat ik elke dag op de Kraloer Hei kwam om mijn radioactief-beschilderde kevertjes terug te vinden.
De foto toont de finish van Jan Knippenberg op de Zestig van Texel van 1 april 1991, met een eindtijd van 5.19.48. Jan deed, als enige binnen de organisatie, dus zelf ook mee aan die allereerste 60 km. Dat organiseren en zelf meelopen toch een moeizame combinatie is, bleek ook die dag. Knip startte sterk en liep tot de Slufter (halverwege) in een goede zevende positie, samen met Hans Thijssen uit Alphen aan de Rijn. Lees verder
Het is de vraag die telkens weer opduikt. Wanneer ik ’s avonds mijn spullen pak om te gaan trainen terwijl ik ook op de bank kan blijven zitten. Wanneer ik tijdens een lange duurloop in de regen weet dat het nog minstens twintig kilometer naar huis is. Wanneer ik overal pijn voel en de finish is ver weg. Wanneer ik doodmoe door de modder ploeter en geen idee heb hoe lang nog. Wanneer ik, net als het gezellig wordt, weer eens afscheid neem omdat ik de volgende dag een wedstrijd heb. Lees verder
Op gevaar af dat heel Texel e.o. over twee jaar mijn zielenroerselen weer uit hun verband gerukt, in de dan ongetwijfeld ook weer fraaie catalogus van de 60 aller 60’en ziet afgedrukt (toe maar, hoor!), zet ik me achter de schrijfmachine. Lees verder