In de correspondentie over de 120 van Texel verbazen kandidaten er zich over dat Texel zo streng is vergeleken met de toelatingseisen van grote ultralopen in Europa als de Spartathlon en de Ultra-Tour du Mont-Blanc, of bijvoorbeeld met de toelatingseisen van de Comrades in Zuid-Afrika. Bovendien vinden velen de looplimiet van maar 13 uur erg krap vergeleken met heel veel buitenlandse lopen.

De verklaring zit deels in de andere opzet van die lopen: er is geen halve Comrades of halve Spartathlon, terwijl op Texel er wel twee hoofdnummers zijn, de 60 en de 120 km. Bovendien kan men zich ongekeerd ook afvragen of andere organisaties niet iets te soepel zijn met hun toelatingseisen gezien de hoge percentages uitvallers bij sommige ultralopen.

De toelatingseisen voor de 120 van Texel zijn toegesneden op die looplimiet van 13 uur. (Zie hiervoor het artikel op UltraNed), en in de praktijk blijken ze een redelijk voorspellend vermogen te hebben. Met een 100 km net binnen de 9:30 uur heb je goede kans om op Texel binnen de 13 uur te finishen maar ook helaas een goede kans om het net niet binnen die tijd te halen. Vanwege die 13 uur zijn de toelatingseisen ook exact gelijk voor mannen en vrouwen, iets wat op het eerste gezicht heel raar lijkt.  Hetzelfde geldt voor de 20 uur looplimiet op de Jan Knippenberg Memorial 100 EM, 

 

Maar waarom die vermaledijde 13:30 uur? De historie van de 120 van Texel is al eens eerder beschreven en de organisatie ziet geen aanleiding om de huidige opzet drastisch te veranderen. De 120 is nu eenmaal niet het hoofdnummer, het is een van de twee hoofdnummers. En als je de estafette zou schrappen, bestaat De Zestig van Texel al snel niet meer want dan ben je binnen twee jaar zowel de sponsors als de vrijwilligers kwijt.

De huidige opzet qua tijdschema is simpel:

Start 120 km om 04:35,	looplimiet 13:30 uur	finish sluit 18:05
Start 60 km om 10:35	looplimiet 7:30 uur	finish sluit 18:05
Start 4x 15 km om 11:35	looplimiet 6:30 uur	finish sluit 18:05

De eerste finishers op de ultra-onderdelen komen ongeveer op hetzelfde tijdstip:

Start winnaar 120 km 04:35, looptijd ongeveer 10 uur, finish ongeveer 14:35

Start winnaar 60 km 10:35, looptijd ongeveer 4 uur, finish ongeveer 14:35

Na aankomst van de winnaars, hebben de andere lopers dan nog ongeveer 3 uur de tijd om te finishen, dus voor de 120 km geldt dan ruwweg een marge van plus 30% en voor de 60 km zelfs ongeveer plus 75%.

De looplimiet van de 120 van Texel is al van oorspronkelijk 12 uur veranderd in nu 13 uur en om die limiet nog verder aan te passen aan het niveau van kandidaat-lopers is voor de organisatie geen aanlokkelijk perspectief. Dat maakt de al zo lange dag nog weer langer. Maar als iemand met de puzzel-stukjes die hierboven genoemd zijn, op een briljant idee komt. Zonder dat daarbij dan het aantal van 170 vrijwilligers meteen verdubbeld dient te worden, dan heeft de organisatie een open oor.

Voorwoord

door Martien Baars, Texel 1 mei 2010. 

(Trainen voor De Zestig Gerrit van Rotterdam)

Gerrit van Rotterdam was een bekend ultraloper in de periode 1993 – 1998. Hoogtepunten uit die relatief korte actieve ultraperiode vormen de Ronde van de Haarlemmermeer, De Zestig van Texel en de Run in Winschoten. Hij debuteerde in 1993 als ultraloper in de Ronde van de Haarlemmermeer, waarin de lopers gegeseld werden door slagregens en windkracht 10 maar waar hij als winnaar over de streep kwam. Op 17 april 1995 zat hij in de kopgroep bij De Zestig van Texel en wist tot zijn eigen verbazing tweevoudig winnaar Aad Butter, de snelle Duitser Thomas Lang en de Belg Jan Vandendriessche te verslaan. Gerrit’s eindtijd toen van 3.57.16 is nog steeds het parcoursrecord van de 60 km op Texel. Tijdens de RUN 1995 in Winschoten schaarde Gerrit zich bij het selecte gezelschap Nederlandse lopers dat de 100 km binnen de 7 uur wist te lopen: 6.57.40. In de RUN 1996 verbeterde hij zich tot 6.53.39 en verdiende daarmee een podiumplaats (3^e). Op het EK op 19/20 juni 1998 tijdens de 100 km van de Nacht van Vlaanderen (Torhout) sloeg het noodlot toe. In het donker struikelde Gerrit over een bermpaaltje en moest gewond aan het been uitstappen.

Hoewel Gerrit lange tijd hoop had dat de blessure geheel zou herstellen en hij zijn oude loopniveau terug kon krijgen, bleek dat in de praktijk zwaar tegen te vallen en uiteindelijk niet realistisch. Uit pure liefde voor de loopsport stopte hij toen zijn energie in het volgen van trainerscursussen verzorgd door de K.N.A.U.. Zijn scriptie voor de opleiding ‘Trainer loopgroepen’ ging over ultralopen. Aansluitend volgde hij nog de opleidingen Trainer-Coach B en de Specialisatie Wegatletiek. Zijn trainersloopbaan begon bij AV Clytoneus (1997-2001). Voorjaar 2001 werd Gerrit van Rotterdam de nieuwe KNAU Bondscoach Ultralange Afstand en in die functie heeft Gerrit 4 jaar lang de Nederlandse top onder de ultralopers voorbereid en begeleid op deelname aan de internationale kampioenschappen op de 100 km en de 24 uur. Vanaf 2005 begeleidt hij individuele atleten.

Eind 2009 werd Gerrit van Rotterdam gepolst of hij trainingsschema’s wilde maken voor de 60 km van De Zestig van Texel. In het standaardwerk ‘Ultramarathon. De uitdaging van de 21ste eeuw.’ van Han Frenken & Anton Smeets (2000; in 2009 als herdruk verschenen bij uitgeverij Hardlopende Zaken) zijn wel schema’s te vinden voor de 6 uur en voor de 100 km, maar een schema specifiek voor de 60 km ontbrak daar (en elders). De organisatie van De Zestig van Texel prijst zich gelukkig met de positieve respons van Gerrit, temeer omdat het epistel wat hij schreef nog nuttiger is dan alleen een paar schema’s. Het is een handleiding geworden hoe de loper zelf zijn of haar schema kan maken, toegespitst op de persoonlijke omstandigheden en ambities. Veel dank daarvoor!