Bron: dutchroadrunners.nl/profiles/blogs/de-zestig-van-texel-1 Ralph Apeldoorn
Het was een impulsactie om me in te schrijven. Ik weet het nog goed, vorig jaar op 1 september.Dat was het moment dat ik op Facebook zag dat een aantal bekenden zich in hadden geschreven voor de Zestig van Texel. Dus dan stel je de vraag eens aan Silvia, die op dat moment naast je op de bank zit, of ze zin heeft in een weekendje Texel. Dat er een rondje hardlopen bij zit is op dat moment even bijzaak. Totdat je er eens goed over na gaat denken. 60km, dat is wel héééééééééééél ver….
De maanden er na moet je dan toch eens een plan maken hoe je dit een beetje serieus wilt gaan aanpakken. Dus de nodige wedstrijdjes, met ook daarin lekker wat kilometers en nog heel wat trainingen. Vooraf weet je toch niet hoe dit uit gaat pakken, maar gaandeweg merk je dat het de goede kant op gaat en je steeds meer in vorm komt.
Het weer zag er erg goed uit voor de start. Niet te zonnig, wat bewolking en misschien wat harde wind. De eindtijd die ik in mijn hoofd had was ergens tussen 4.15 en 4.30. Uitlopen was veruit het belangrijkste en het liefst op een lekkere manier. Kilometertijden had ik ook niet echt in mijn hoofd, simpelweg gewoon lekker lopen. Tot Jan Albert Veenema mij in de tweede kilometer meldt dat het heel makkelijk is, je eindtijd is ook je kilometertijd. Tja, zo had ik het nog niet bekeken.
Vanaf de start hadden we direct al een mooie groep. Het tempo voelt goed aan. In de verte zien we de kopgroep wel lopen met daarachter een paar plukjes met voor ons bekende lopers. Naar mijn idee gaat het daar vooraan te hard, het is nog ver en ik wil mezelf niet helemaal over de kop lopen. Het is dus zaak om zeker het eerste deel in deze groep te blijven. Zo lopend komen we al snel op het strand van de Hors aan. Het is altijd even afwachten hoe het strand er bij ligt. Maar veel beter dan vandaag kan het niet. Het is behoorlijk hard en vlak. Ondertussen werken we lekker samen alleen blijft het lastig mijn eigen tempo vast te houden. Willem van ’t Veer loopt wat heen en weer tussen de voor- en achterkant van de groep en het tempo wisselt daardoor telkens. Ook al is het niet veel, ik moet oppassen dat dit niet te veel energie gaat kosten.
Na het eerste en langste stuk strand krijgen we even de tijd op adem te komen in het bos. Bij het wisselpunt voor de estafettes ga ik even door mijn enkel, uit het publiek langs de kant hoor ik “oei” roepen. Gelukkig loopt het goed af en kan ik door. Mijn enkel voelt een paar minuten wat stijf aan en daarna zakt het weer af. Nu bij 15km kijk ik voor het eerst naar de tussentijd, 1.08u. Ondertussen ben ik voor de groep uit komen te lopen. Willem komt naast me lopen en wil dat we terug zakken. Die groep komt vanzelf wel weer, mijn tempo hou ik gewoon vast. Bij de verzorgingspost is dit inderdaad het geval en richting strand sluit ik weer mooi aan.
Het tweede stuk strand ligt er ook weer mooi hard bij. Toch is het verschil groot. De wind is wat aangetrokken en het regent net even harder dan miezerregen. Dit voelt koud aan op de bovenbenen die helaas toch niet zo fris zijn als ze de laatste tijd waren. Na een korte sanitaire stop als we het strand af komen moet ik wel wat versnellen om weer bij de groep te komen.
Na de Slufter komen we op het fietspad en ongemerkt loop ik weg met Stefan van der Pols en een voor mij onbekende Kees. Op 30km zitten we op 2.16u, dat houdt in dat we wederom 1.08u hebben gelopen over 15km. Een mooi vlak tempo dus. Dit is ook te zien, we beginnen nu de eerste lopers in te halen. Ronald Derksen staat hier langs de kant en voor ons zien we ook Ruud van der Wal lopen. Toch kom ook ik al vrij snel alleen te lopen, naar mijn idee nog te vroeg in de wedstrijd. Het pad slingert zich richting de vuurtoren en op meerdere plekken hoor en zie ik fazanten. Ook de zon komt weer door. Nog even en ik krijg de wind mee terug naar Den Burg. Onderweg hoor ik van Christiaan Hemstede dat ik 15e loop, als ik zo door ga moet ik nog wel een paar plekjes kunnen opschuiven.
Zo voor de wind in het zonnetje begint het aardig warm te worden. Om hier geen last van te krijgen trek ik al lopend mijn thermoshirtje uit, een goede beslissing blijkt later. Al snel zie ik het bordje met nog 20km te gaan. Mijn benen lijken wel naar de finish te willen. Ze doen nog steeds zeer. Ik bedenk me dat als ik nu sneller loop ik daar ook sneller vanaf ben. Een beetje gekke gedachte, en gekke gedachtes krijg je toch wel als je lange stukken aan het lopen bent. Gelukkig geeft de omgeving ook genoeg afleiding. Wat als een lang en saai stuk werd genoemd blijkt toch verrassend afwisselend. Vogels, molen, stuw, dijkjes en een enkele andere loper.
Met nog 15km te gaan loop ik 3.20u, een 15km in 1.04u dus. Als ik zo door ga kom ik ruim onder de 4.30. In Oosterend is het stil, de lastige steentjes doen zeer aan de benen en er zijn weinig bordjes die aangeven of ik op de goede weg ben. Dit is het laatste stille stuk. Zo vlak na Oosterend begin ik veel lopers in te halen. Ook Silvia staat hier weer foto’s te maken, een goed moment om mijn thermoshirtje af te geven. Iets verder gaat de route de dijk over en de hoofdweg op. Ik had in gedachte dat ik langs de waterkant moest. Al eerder was ik een paar stukken tegen gekomen die anders waren dan ik verwacht had. Toch lopen hier ook nog een paar anderen voor me. Verderop zie ik een loper de trap nemen naar de haven van Oudeschild, we hadden dus toch langs de buitenkant gemoeten. Zelf neem ik de helling en loop zo de haven in. Silvia komt me daar ook net weer in halen. Met nog iets meer dan 5km te gaan neem ik mijn laatste gelletje. Het regime van elke 10km een gelletje heeft goed gewerkt. Het reservegelletje kan ik ook nog wel gebruiken. Ondertussen kan ik toch blijven versnellen, met de finish in zicht heb ik echt vleugels gekregen.
En dan het bochtje waar we mogen afsteken. Dat had ik gisteravond toch echt gehoord bij de lezing . Hier steek ik binnendoor bij German Silva (tweevoudig winnaar New York Marathon). Hij kijkt om en ik ben voorbij, dat had hij niet verwacht en ikzelf al evenmin. Het is niet ver meer en ik zet nog een keer aan, de “Tesselse Alpencol” op. Nog 2 bochtjes en een afdaling. Een prachtig mooi moment. Ik heb het volbracht, de hele 60km van Texel en dan blijk ik ook nog als 5e aan te komen. 4.18.25u, voor mij voelt het als een overwinning.
Ralph Apeldoorn